Abruzja nieznana

Winnica w Orsogonie. Foto: Patrycja Siwiec.

Tradycje winiarskie Abruzji sięgają VII w. p.n.e., gdy Etruskowie założyli pierwsze winnice. Większa część regionu znajduje się pod ochroną ze względu na parki narodowe oraz rezerwaty przyrody. Najbardziej cenionym winem jest Montepulciano d’Abruzzo produkowane ze szczepu montepulciano. To czerwona odmiana z największą ilością nasadzeń w Abruzji, w skali Włoch plasuje się na drugim miejscu, tuż za sangiovese. Z białych odmian króluje trebbiano toscano, trebbiano d’abruzzo, pecorino czy lokalna cocociolla. Nie można zapomnieć o innej lokalnej odmianie cerasuollo, której zwyczajowo używa się do produkcji win różowych.

Abruzja, choć położona około 140 km w linii prostej od Rzymu, w umysłach konsumentów (a zwłaszcza krytyków winiarskich) wrzucana jest do jednego worka z napisem „południe Włoch”, gdzie królują komercyjne wina. Reputację Abruzji ratuje nowa fala młodych i kreatywnych winiarzy, którzy burzą ten stereotyp, produkując ekscytujące wina. Na terenie prawie 33 tys. hektarów prym wiodą kooperatywy – w ten sposób produkowanych jest 80% win z Abruzji. Jedna z nich, Cantina Tollo, specjalizuje się w produkcji jakościowych win ekologicznych. O ile nad poprawą reputacji ciężko pracują wszyscy winiarze, o tyle nie mają oni wpływu na coraz bardziej kapryśną pogodę. W rozmowach niezmiennie narzekali na aurę – deszczową i zimną wiosnę (która stanowi ważną przeszkodę dla kiełkujących pączków winorośli), chłodne lata czy zbyt ciepłe zimy. Jak w czasie degustacji mówiła jedna z producentek, Stefania Pepe – przetrwają ci, którzy potrafią przystosować się do zmiennych i trudnych warunków.

Restauracja Trabocco Punta Cavalluccio. Foto: Patrycja Siwiec.

SPACERY
Jeżeli przed każdymi wakacjami targają wami wewnętrzne konflikty – góry czy morze – w tej części Włoch znajdziecie ukojenie. Po jednej stronie odpoczniecie nad piaszczystym wybrzeżem Adriatyku, a kilkanaście kilometrów dalej spalicie makaronowe kalorie, żwawo maszerując przez pasma górskie Apenin. Z Krakowa do Pescary polecicie bezpośrednio, w niecałe dwie godziny.

RESTAURACJE
W Trabocco Punta Cavalluccio, restauracji znajdującej się w drewnianej konstrukcji osadzonej na palach tuż przy brzegu Adriatyku zjemy najświeższe owoce morza, które popija się musującym pecorino. PS. O tym, że Abruzja to mało turystyczna część Włoch, świadczy fakt, że w restauracjach rzadko znajdziemy menu angielskie.

TOPOWI PRODUCENCI
Do najbardziej znanych zaliczymy Edoardo Valentini czy Emidio Pepe, ale warto pochylić się nad mniej znanymi markami: Tenuta Il Feuduccio di Santa Maria d’Orni, Cataldi Madonna czy Lunaria Orsogna.

Producentki wina z Catald i Madonna. Foto: Patrycja Siwiec.

CO PIĆ W ABRUZJI?
Choć 80% produkcji w Abruzji stanowią wina czerwone, przewrotnie polecę białe odmiany.
Cocociolla – nazwa tego lokalnego szczepu nasuwa na myśl powabną postać z filmów erotycznych. Coś w tym jest, bo z relacji winiarzy wynika, że cocociolla ma obfite grona i liście. Polecam producenta Olivastri Tomasso.
Pecorino – bardziej dystyngowany brat pinot grigio. Świeża kwasowość, biały owoc pestkowy z lekko migdałowym finiszem. Ma nieco więcej ciała, więc śmiało można popijać solo. Polecani producenci: Cantina Tollo, Lunaria Orsogna (produkcja biodynamiczna).
Musujące pecorino – w Abruzji przeważa metoda charmata, ale znajdziemy również kilku winiarzy produkujących ten gatunek wina metodą tradycyjną. Producent Tenuta Arabona blenduje pecorino z chardonnay.

KUCHNIA
Ze względu na położenie Abruzji prym wiodą skorupiaki, ale fani mięsa koniecznie powinni spróbować arrosticini – mięsa jagnięcego w formie szaszłyka pieczonego na ogniu. Uwagi warta jest brodetto, czyli pikantna zupa rybna. Do wielu potraw dodawane są lokalne oliwy, pomidory, czy miejscowe karczochy, fasola, soczewica i ziemniaki.

Artykuł ukazał się w „Food Service" 9/2019 nr 188.