Wystąpienie dr Magdaleny Tomaszewskiej-Bolałek

Współczesny turysta kulinarny jest coraz bardziej świadomy, zwraca uwagę na pochodzenie i sposób wytworzenia produktów, dba o poszanowanie środowiska. Doskonale wie czym są foodmiles, czyli droga jaką produkt dociera z pola na talerz. Rozumie, że mniej kilometrów oznacza mniejsze zanieczyszczenie środowiska. Przed planowaną podróżą sprawdza rekomendacje, posiada rozbudowaną sieć kontaktów w mediach społecznościowych, szuka informacji, co warto zobaczyć i czego spróbować w okolicy. Ma sprecyzowane cele przed wyjazdem i jedzie po konkretne doznania.
– Często zapominamy, że turystyka kulinarna jest turystyką kulturową. To oznacza, że turysta chce poznać tajniki powstania danej potrawy, związaną z nią historię i kulturę. Jeśli poczęstujemy kogoś daniami kuchni polskiej, nie przekazując mu żadnej wiedzy na ich temat, to nie będzie to turystyka kulinarna, tylko jeden z wielu posiłków – mówiła podczas konferencji dr Magdalena Tomaszewska-Bolałek z SWPS.
Zmienia się model podróżowania, coraz częściej turysta wyjeżdża w poszukiwaniu doznań z całą rodziną. Turystyka rodzinna stanowi 1/3 turystyki użytkowej.
– Takie wyjazdy służą integracji międzypokoleniowej, np. kiedy podczas zwiedzania muzeum chleba uruchamiają się wspomnienia, historie i smaki dzieciństwa. Wówczas takie muzeum staje się łącznikiem między pokoleniami – tłumaczyła dr Tomaszewska-Bolałek.
– Dzieci poszukują autentycznych doświadczeń, a kuchnia doskonale się do tego nadaje. Doświadczenia kulinarne z dzieciństwa wpływają na ich preferencje w przyszłości – dodała dr hab. prof. Karolina Buczkowska-Gołąbek z AWF w Poznaniu.
Dzisiejsza turystyka kulinarna jest nierozerwalnie związana z trendami, jakie panują w kulinariach. Dlaczego?
– Tutaj pojawia się ogromny wpływ social mediów na kształtowanie kultury turystyki kulinarnej. Dzięki Instagramowi czy Facebookowi obserwujemy, co się dzieje na świecie. Wystarczy wpisać odpowiedni hashtag, żeby sprawdzić, co nasi znajomi jedli w danym miejscu, jak wygląda śniadanie w Tokio, a jak w Warszawie – mówiła dr Magdalena Tomaszewska-Bolałek.
Moda na tradycyjne, lokalne produkty przyszła do nas stosunkowo niedawno. W Polsce sytuacja społeczno-polityczna nie sprzyjała rozwojowi kuchni regionalnej przez wiele powojennych dziesięcioleci. Po wyjściu z komunizmu zachwyciliśmy się kuchnią śródziemnomorską i dopiero w latach 90. ubiegłego wieku zaczęliśmy odkrywać naszą kuchnię i produkty. Maciej Barton, szef kuchni tradycyjnej, reprezentujący środowisko gastronomiczne podczas konferencji, wyliczał najważniejsze wydarzenia, które wpłynęły na kształtowanie świadomości społecznej. Po wejściu do UE utworzono Polską Izbę Produktu Regionalnego i Lokalnego, która certyfikuje produkty. Powstała też lista produktów tradycyjnych, których jakość i wyjątkowe cechy wynikają ze stosowania tradycyjnych metod wytwarzania. Coraz większą popularnością cieszą się festiwale i imprezy kulinarne, podczas których można spróbować najlepszych tradycyjnych i regionalnych smaków, takie jak: Festiwal Smaku w Grucznie czy Festiwal Dobrego Smaku w Poznaniu.
Najbardziej prestiżowe przewodniki tj. Michelin, Gault & Millau czy Poradnik Restauratora wprowadziły specjalną kategorię dla kuchni tradycyjnych i zaczęły przyznawać nagrody szefom kuchni tradycyjnej.
– Przeanalizowałem menu restauracji typu fine-dining. Udział produktów tradycyjnych jest w nich niewielki, panuje za to duży chaos, np. obok oscypka występuje czernina wielkopolska, powszechne jest także złe nazewnictwo i swobodne traktowanie kuchni tradycyjnej – mówił Maciej Barton. – Nie mamy gwiazdkowych restauracji promujących kuchnię regionalną w niezwykle nowatorski sposób, dopiero uczymy się dumy z polskich regionalnych produktów i stawiamy pierwsze kroki w budowaniu świadomości społecznej. Naszą kuchnią możemy zawojować świat, ale musimy w to najpierw uwierzyć – podsumował Barton.