- Foto: archiwum prywatne
Każde zakupione wino dosłownie rozbierałem na czynniki pierwsze i dociekałem, dlaczego np. cabernet sauvignon smakuje porzeczkami, a sangiovese wiśniami. Następnie próbowałem je z prawie każdym produktem, który miałem aktualnie w lodówce, żeby zrozumieć zasady łączenia wina z jedzeniem. W międzyczasie zatrudniłem się jako sommelier, co zdecydowanie przyspieszyło mój proces nauki. Głównie ze względu na możliwość codziennej degustacji dużej ilości różnych win z całego świata i opowiadania o nich gościom restauracji.
Poza tym, pracując w grupie sommelierów, miałem okazję wymieniać się z nimi uwagami, dyskutować i uczyć się fachu od bardziej doświadczonych kolegów. Po roku funkcjonowania w zawodzie zdecydowałem się podjąć wyzwanie i podejść do kursów i egzaminów sommelierskich. Brałem udział w kursach The Court of Master Sommeliers (CMS) i Wine and Spirit Education Trust (WSET). Uważam, że oba są bardzo wartościowe. W pewnym sensie nawzajem się uzupełniają, bo każdy z nich patrzy na wino z nieco innego punktu widzenia. Kursy CMS są stricte dla sommelierów i dotyczą wina w gastronomii, a kursy WSET skupiają się na winie jako produkcie na globalnym rynku.
Kolejnym bardzo silnym bodźcem do zdobywania wiedzy były zawody sommelierskie. Czynnik zdrowego współzawodnictwa jest nieodłączną częścią DNA sommeliera, a apetyt na zwycięstwa rośnie w miarę osiągania coraz lepszych wyników. Wiedziałem, że jeżeli chcę zdać kolejne, bardziej zaawansowane egzaminy i dobrze zaprezentować się na zawodach, muszę wywindować swoją wiedzę na jak najwyższy poziom. Wypracowałem pewne techniki pomagające w skuteczniejszym zapamiętywaniu, np. ucząc się danego regionu winiarskiego, czytałem o nim z trzech różnych książek i z każdej notowałem najistotniejsze informacje. Kiedy robiłem powtórkę, korzystałem już tylko ze sporządzonych przez siebie notatek. Nie odkryję Ameryki, mówiąc, że łatwiej jest uczyć się z własnych niż z cudzych notatek. Zdarzyło mi się nawet kiedyś przepisać całą książkę na fiszki. Na jednej stronie kartki pisałem pytanie, a na drugiej odpowiedź. Co prawda zajęło to parę ładnych miesięcy, ale dzięki temu dorobiłem się świetnego materiału do powtórek.
Do zapamiętywania suchych faktów, np. nazw drugich etykiet słynnych bordoskich châteaux etc., stosowałem technikę światowego guru technik uczenia Tony’ego Buzana. Metoda polega na wymyślaniu niestworzonych historyjek, w których głównym bohaterem czynisz nazwę lub nazwy, jakie chcesz zapamiętać. Im bardziej dasz się ponieść fantazji, tym lepiej. Wałkowanie w kółko tych samych tematów może być nużące. Dlatego naukę należy sobie urozmaicać, korzystając z notatek, książek, prasy branżowej, fiszek czy internetu. Dzięki temu staje się ona bardziej interesująca, a materiał łatwiejszy do przyswojenia.
Nieodłącznym elementem zdobywania wiedzy i zrozumienia wina jest odwiedzanie regionów winiarskich. Wizyty w winnicach, rozmowy z winiarzami są niezbędnym dopełnieniem wiedzy i sprawiają, że suche fakty przeczytane w książce nagle stają się żywą historią.
