Japońska precyzja

Kontynuujemy naszą wędrówkę po świecie i trzech różnych kulturach – tym razem przystanek Japonia. Czasy, kiedy sushi było w Polsce tak modne, że sushi-bary powstawały jak grzyby po deszczu, właściwie minęły. Dziś otwierają się restauracje, które kulturę japońską (i w ogóle azjatycką) eksplorują głębiej i na innych płaszczyznach. Wspominane wielokrotnie fusion adaptuje kuchnię japońską, łącząc ją z innymi obszarami. Coraz mocniej widać to także w światowym cukiernictwie, w którym pojawia się wiele azjatyckich wpływów. Książka Jamesa Campbella, cukiernika z wieloletnim stażem (był m.in. szefem cukierni w The Mandarin Oriental), łączy wschód z zachodem, a przede wszystkim Japonię z Francją. Klasyczne techniki cukiernicze przenikają się tu z tradycyjnymi japońskimi produktami. Znajdziemy tu np.: tartaletki z crème brûlée z matchą, malinami i białą czekoladą czy paris-brest z praliną z orzechów włoskich i musem Koshian, sernik z sezamem, fasolką adzuki i pastą tahini, dacquoise z orzechów włoskich z miso i sezamem, eklery z yuzu i cytryną, ciastko opera z matchą i pistacjami czy klasyki w czystej formie jak Mont Blanc. Oprócz tego kilka wytrawnych przekąsek charakterystycznych dla japońskiego street foodu: smażone w panko pączki z wieprzowiną czy pierożki gyoza z kurczakiem. Niektóre z nich są bardziej odważne, niektóre mniej, jednak wszystkie oparte są na silnych podstawach, znajomości technik zarówno japońskich, jak i francuskich tradycji. Może właśnie dążenie do doskonałości i precyzja sprawiają, że połączenie francuskiej szkoły cukierniczej i japońskich inspiracji przynosi tak ciekawe efekty.